Valpolicella jest chyba najbardziej znanym regionem, w którym produkuje się czerwone wino w północno-wschodnich Włoszech. Mocno owocowe, młode i żywe wina produkowane pod nazwą Valpolicella DOC, okazały się atrakcyjne i popularne również na naszym rodzimym rynku. Najbardziej przyczynił się do tego zapewne ich łagodny charakter i łatwość picia. Jednak głównie posiadanie dużego i potężnego starszego brata, jakim jest Amarone della Valplicella, przyczyniło się do marketingowego sukcesu całego regionu i bicia rekordów popularności obok słynnego Chianti.
Apelacja DOC Valpolicella została ustanowiona pod koniec lat 60 XX wieku, aby zatrzymać rozbujaną od kilkudziesięciu lat przez producentów, huśtawkę jakościową i ilościową wytwarzanych tu trunków. Bardzo nierówny poziom jakości win produkowanych w tym regionie, doprowadził w latach 70 i 80 do największego kryzysu, podczas którego dramatycznie niskie ceny i brak rynku zbytu, zmusiły wielu winiarzy do zrezygnowania z dalszych upraw i pozostawieniu winorośli samej sobie. Sytuacja ta poprawiła się dopiero w latach 90 dzięki rosnącej popularności Amarone della Valpolicella. Problem w mniejszej skali przetrwał nawet do czasów współczesnych, a poziom sprzedawanych pod tą samą apelacją win bywa naprawdę nieporównywalny.
W regionie Valpolicella występuje kilka rozwinięć apelacji DOC i jedna DOCG:
– Valpolicella Classico, przyznawana winom pochodzącym z najstarszej części regionu, w której pierwotnie uprawiano winorośl na cieplejszych i lepiej irygowanych zboczach. Otrzymywane tu wina są bardziej cieliste i zdecydowanie wyższej jakości niż te z upraw położonych w nizinach. Najlepszy terroir znajduje się na północy w okolicy Fumane, Marano i Negrar.
– Valpolicella Valpentena, dzięki dobrym glebom i całemu terroir, powstają tu drugie co do jakości wina.
– Valpolicella, podstawowe czerwone wino z tego regionu, które jednak zasługuje na szansę, ponieważ można natrafić w tej kategorii na naprawdę dobre etykiety w bardzo rozsądnych cenach.
– Valpolicella Ripasso, to temat na osobny wpis. Jest produkowana z wytłoczonych już winogron po Amarone, fermentowanych ponownie wraz z młodą Valpolicellą.
– Recioto della Valpolicella, słodkie wino produkowane z podsuszanych winogron jak Amarone. Występuje pod apelacją DOCG Classico i Valpentena.
Obok powyższych apelacji może występować jeszcze określenie Superiore, które oznacza minimalną zawartość alkoholu na poziomie 12% i co najmniej rok dojrzewania przed wypuszczeniem na rynek.
Szczepy używane w ramach apelacji DOC Valpolicella:
– Corvina, uważana za najlepszy i najbardziej tradycyjny szczep dla produkcji tutejszego wina stanowi od 45 do 95 procent całego kupażu.
– Corvinione, został uznany za osobny szczep dopiero w 1993 roku. Do tego czasu uważany był za mutację odmiany Corvina, którą po nowelizacji prawa apelacyjnego w 2010 roku może zastępować do 50 procent objętości kupażu.
– Rondinella, popularna bardzo w latach 60 i 70 XX wieku ze względu na duże plony, obecnie traci dużo na znaczeniu na rzecz dwóch poprzednich odmian. Stanowi od 5 do 30 procent kupażu.
– Mollinara, szczep o wysokiej kwasowości, którego zazwyczaj używa do jej zbilansowania w całym kupażu. Stanowi od 5 do 20 procent mieszanki.
– Oprócz czterech głównych szczepów w kupażu mogą występować inne w ilości do maksymalnie 15 procent objętości. Odmiany te to: Rossignola, Negrara, Trentina, Barbera, Sangiovese, Croatina i Oseleta.
Cha & Tea 